ویدیوهای خود را با قالب های محتلف با کیفیت بالا و استفاده آسان ارتقا دهید. با فیلترهای جستجوی بصری، از جمله همه چیز از مقدمه تا انتقال، لوگو، عناوین و موارد دیگر، الگوی افتر افکت عالی برای پروژه خود را کشف کنید. برای باز کردن قفل و دانلود قالب های نامحدود امروز مشترک شوید.
اگرچه STOMP روایتی به شیوه نمایش سنتی ندارد اما مخاطب را به یک سفر می کشاند. پس از سکانس آغازین ، که مخاطب را به گروه معرفی می کند ، یکی از مجریان در یک جلسه کف زدن و پاسخ بسیار ساده مخاطب را هدایت می کند. با پیشرفت اجرا ، هر دو ریتم و سازها پیچیده تر می شوند.
در پایان عصر ، مخاطبان و مجریان در زمینه ریتم های بسیار پیچیده تری همکاری می کنند – ریتمی که شاید در اوایل اجرا امکان پذیر نبوده است. مخاطبان یاد گرفته اند که به طول موج STOMP گوش دهند ، موسیقی و لذت را در آنچه که زمانی صدا و سرگردانی بود پیدا کنند.
این سطح حساسیت جدید پس از بالا آمدن چراغ های خانه و خارج شدن مخاطب همچنان ادامه دارد. سر و صداهای خیابان ، قدم های رهگذران و صدای ماشین ها و اتوبوس هایی که در حال عبور هستند همه با هم ترکیب می شوند تا وجود استامپ و ریتم زندگی آنها را ایجاد و ادامه دهند.
استومپ چیست؟
کلمه STOMP فکر شما را در چه فکر می کند؟ طبقه بندی نمایش STOMP بسیار دشوار است. آیا آن را تحت عنوان تئاتر ، رقص ، موسیقی یا هنر نمایش قرار می دهید؟
STOMP در تئاتر اجرا می شود ، اما یک نمایش ، موسیقی یا اپرا نیست. این تئاتر به معنای سنتی کلمه نیست. هیچ گفتاری ، گفتگویی و توطئه ای وجود ندارد. با این حال ، این دو ویژگی از تئاتر سنتی دارد: تقلید و شخصیت پردازی. هر مجری یک شخصیت فردی دارد که از دیگران متمایز است. این شخصیت ها از طریق تقلید و رقص در نمایش آورده می شوند.
STOMP به عنوان دو “اتوبوسرانی” در خیابانهای برایتون شروع به کار کرد. Busking اصطلاح انگلیسی برای اجرای خیابانی است که در آن مردم ترغیب به توقف ، گوش دادن و تماشا می شوند. این یک رسم بسیار قدیمی است و قدمت آن به غرفه های تئاتر برپا شده در نمایشگاه های روستا در قرون وسطی و رنسانس باز می گردد. اتوبوسرانی خیابانی امروز نیز به کلافه سرگردان نمایشگاه قرون وسطی بازمی گردند. بنابراین ، به نظر می رسد که ریشه های STOMP در تئاتر است ، اما آیا واقعاً می توان آن را “تئاتر” نامید؟
کل نمایش بسیار رقصیده است و رقص را در همه جنبه های آن در هم می آمیزد. در STOMP ، رابطه همزیستی بین رقص و موسیقی وجود دارد. موسیقی درون رقص ایجاد می شود ، اما رقص خود به دلیل ریتم و شخصیت آن به موسیقی وابسته است. STOMP یک ازدواج واقعی از حرکت و موسیقی را نشان می دهد ، جایی که هر دو یکدیگر را ایجاد و تقویت می کنند.
STOMP ، با این حال ، نمی تواند صرفاً “رقص” توصیف شود ، زیرا رقص فقط یکی از سه عنصری است که برای ایجاد نمایش ترکیب می شوند – موسیقی ، تئاتر و رقص. ازدواج این سه عنصر به این معنی است که حتی اگر STOMP شامل ویژگی های سنتی نیست ، یک نمایش جالب و ابتکاری ایجاد می کند. این با دعوت از مخاطب برای شرکت در نمایش ، تمام مرزهای مرسوم هنرهای نمایشی را می شکند ، نه تنها نشان می دهد که هر کسی توانایی STOMP را دارد ، بلکه ما را تشویق می کند آنچه را که در مورد صدا و ریتم آموخته ایم ، استفاده کنیم و آن را در مورد خود اعمال کنیم. زندگی روزمره
ایده های STOMP – یافتن موسیقی در سر و صدایی که معمولاً سعی می کنیم جلوی آنها را بگیریم و آنها را نادیده بگیریم – ایده های سنتی نیستند. غالباً ، وقتی یک نمایش تمام برداشت های مرسوم از موسیقی ، رقص و تئاتر را نادیده می گیرد یا مفاهیم را به روشی جدید و غیرمعمول تلفیق و تغییر می دهد ، مردم قطعه را به عنوان “هنر نمایش” طبقه بندی می کنند.
لوک کرسول و استیو مک نیکلاس ، سازندگان STOMP ، این ایده را که هنر نمایش پرفورمنس است ، رد می کنند. هنر پرفورمنس این مفهوم را دارد که یک مجری است یا گروهی که سعی دارند بیانیه سیاسی را از طریق قطعه ارائه دهند. STOMP چنین ادعایی ندارد. این کشف ریتم در کارهای روزمره است.
